Warto wiedzieć, że aż do akcji „Wisła”, tj. wysiedlenia ludności łemkowskiej po II wojnie światowej, beskidzkie doliny na wschód od doliny Popradu w Paśmie Jaworzyny Krynickiej i w Beskidzie Niskim tętniły życiem. Wysoko pod górskie grzbiety rozciągały się pola uprawne i łąki, na wielu szczytach rozległe hale były latem domem dla pasterzy i stad krów oraz owiec. Tam, gdzie dziś pośród opustoszałych dolin zobaczymy tylko małe osady, samotne cerkiewki, a czasem tylko ślady po cmentarzu i kilka stojących pośród łąk kamiennych krzyży, rozciągały się duże i ludne wsie. Lecz przez ponad pół wieku przyroda upomniała się o swoje. Kolejne połacie pól i łąk, nieuprawianych i niekoszonych, pochłonął znów las. Część górskich hal w Beskidzie Sądeckim została nawet specjalnie zalesiona: niegdyś duża część grzbietu Pasma Jaworzyny tworzyła ciąg widokowych, otwartych hal, dzisiaj został już tylko ich niewielki ślad. Jedynie w Paśmie Radziejowej pozostały autentyczne, prastare lasy górskie, nieco tylko zmienione gospodarowaniem człowieka. Dziś w górach dominują buczyny, ale można też trafić na fragmenty lasu mieszanego oraz bory świerkowe. Koło Muszyny zachował się prawdziwy skarb – fragment lasu lipowego.